احسان انصاری: طنزهایی که درگذشته ساخته می شد از تأثیرگذاری زیادی برخوردار بود ومخاطب میلیونی پیدا می کرد. این در حالی است که در سال های اخیر این اتفاق رخ نداده و به جز تولیداتی انگشت شمار در تولید سریال و فیلم های طنز فاخر که بتواند در جامعه تأثیر بگذارد و مخاطب را با خود همراه کند فاصله گرفته ایم.« دیباچه» برای تحلیل و بررسی این موضوع با خشایار راد بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون کشور گفت وگو کرده که در ادامه می خوانید.
خشایار راد در این زمینه گفت:طنز مقوله ای متمایز از کار جدی است و در مرز ابتذال قرار دارد. اگر طنز در مسیر صحیح و منطقی قرار داشته باشد به طنز فاخر و تأثیرگذار تبدیل می شود که روی مخاطب تأثیر مثبت می گذارد. این در حالی است که اگر قواعد و اصول آن رعایت نشود به ابتذال کشیده شده و از مسیر اصلی خارج می شود.متأسفانه مدتی است که تنها برای پر کردن آنتن طنزهایی ساخته می شود که فاقد استاندارد های لازم است و از تأثیرگذاری طنز های فاخری که در گذشته ساخته می شد خبری نیست.طنز نیاز به پشتوانه فکری و مطالعه دارد. کار طنز به شکلی است که حتی مطالعه و پشتوانه بیشتری نسبت به کار درام نیاز دارد.
بازیگر سریال«خانه به دوش» ادامه داد: عوامل زیادی در اینکه ما از طنز فاخر فاصله گرفته ایم نقش داشته است.در گذشته و زمانی که طنز های فاخر تولید می شد، چند نویسنده قوی دور هم جمع می شدند و با مطالعه زیاد به این جمع بندی می رسیدند که آیا تولید چنین کاری ارزش هنری دارد و می تواند مخاطب را جذب کند و یا خیر؟در صورتی که پاسخ مثبت بود چنین کارهایی تولید می شد و بازخورد مثبتی نیز در جامعه پیدا می کرد.این در حالی است که در شرایط کنونی اگر سلیقه یک بازیگر با متن نوشته شده همخوانی نداشته باشد متن را تغییر می دهند و یا از کسانی استفاده می کنند که فاقد خلاقیت های لازم برای اجرای طنز هستند.در چنین شرایطی است که میزان مخاطبان سریال ها نسبت به گذشته کاهش پیدا کرده و تولیداتی که ساخته می شود از تأثیرگذاری کافی در جامعه برخوردار نیست.
او تصریح کرد:اتفاق دیگری که در طنز کشور رخ داده این است که افرادی که ایده پرداز و خلاق بوده اند خانه نشین شده اند. بنده به عنوان کسی که در این حوزه دارای تجربه چندین ساله هستم معتقدم هر کسی که وارد حوزه تصویر شده باشد، حتی اگر سن بالایی نیز داشته باشد دوست ندارد خانه نشین شود وبلکه به دلیل نامناسب بودن شرایط ترجیح می دهد کارنکند. هنگامی که یک متن سخیف و لوده در اختیار یک فرد ایده پرداز و خلاق قرار می گیرد،طبیعی است که چنین کاری را نپذیرد و ترجیح بدهد با آبروی کاری خود بازی نکند و خانه نشین باشد.برای چنین افرادی مسائل اقتصادی در اولویت بعدی قرار دارد.این افراد دوست دارند فعالیت کنند اما کار خوب به آنها ارجاع داده نمی شود.اگر قصه خوب و کارگردان و عوامل خوب وجود داشته باشد هیچ کس نمی گویدکه کار نمی کند.
خشایارراد خاطرنشان کرد: اگر زمانی امثال آقای لولایی وخانم امیر جلالی با یک دستمزد مشخص در سریال خانه به دوش بازی کردند و مخاطب میلیونی داشتند،امروز نمی توان با همان دستمزد این افراد را به سریال دعوت کرد.به همین دلیل تهیه کننده به دنبال افرادی می رود که از کیفیت لازم برخوردار نیستند اما حاضر هستند در چنین کارهایی بازی کنند. به همین دلیل نیز سطح کیفی کارها افت پیدا می کند و بازی ها از گیرایی و احساس مناسب برخوردار نیست.چرا سریال خانه به دوش چندین بار از شبکه های مختلف صداوسیما پخش شده اما هنوز طرفدار دارد و برخی هنوز این سریال را تماشا می کنند؟ چرا این وضعیت برای تولیدات امروز وجود ندارد؟ در پاسخ باید گفت ما در زمینه تولیدات فاخر و تأثیرگذار موفق عمل نکرده ایم و به همین دلیل نتوانسته ایم مخاطب را با خود همراه کنیم.
